Jasper Eijpe, Peter van Zomeren, John van Hoeven en Manfred Meerveld spelen volgend jaar in de Hoofdklasse.

We beginnen met vier punten voorsprong aan onze laatste wedstrijd bij TTVN 1. Voor de zekerheid hebben we wat hulptroepen meegenomen. Frank van der Velde telt onze wedstrijden. René Derksen en uitvaller-van-de-avond John zorgen voor mentale steun. Omdat concurrent SVE 5 tegelijkertijd de laatste wedstrijd tegen hekkensluiter WIK speelt en een stevige overwinning voor de hand ligt weten we dat we waarschijnlijk duidelijk moeten winnen van TTVN, dat zelf voor handhaving knokt. 7-3 betekent sowieso het kampioenschap, bij slechtere scores zijn we afhankelijk van de uitslag van SVE-WIK. De eerste wedstrijd tegen TTVN eindigde in 5-5, dus het zal zeker niet makkelijk worden.

En dat wordt het ook niet. Jasper wint na een wedstrijd vol lange rally’s en wisselende kansen in vijf games van Paul Oostveen. Peter wint dan solide in vier games van Jan-Willem Jansen en Manfred worstelt zich ondanks vele onbegrijpelijke fouten met het nodige geluk ook in vier games langs Danny Hendriks.
3-0, dat gaat lekker. Maar er is de laatste weken een vast patroon. Het dubbel gaat minder lekker en leidt dan een inzinking in. Peter en Manfred spelen ronduit slecht en verliezen in vier games. Jasper speelt vervolgens tegen Jan Willem. Aan de inzet van Jasper ligt het natuurlijk niet, maar na een spannende wedstrijd is Jan Willem de gelukkigste in de vijfde game: 13-11 en Jasper moet dit toch even rustig verwerken. Als Manfred na een lange wedstrijd ook al zo op het nippertje van Paul verliest (16-14!) en het 3-3 staat ziet het er even somber uit. Het goede nieuws is dat we inmiddels weten dat SVE één tegenpunt heeft geïncasseerd, waardoor we nog maar zes punten nodig hebben. Maar ja, wij hebben nog altijd drie punten nodig en Peter stort na een vliegende start tegen Danny in de derde en vierde game helemaal in. We staan op de rand van 3-4! Gelukkig hervindt Peter in de beslissende game zijn goede spel uit de eerste twee games. Geen 3-4, maar 4-3 en dat biedt weer hoop.

We spelen om het spannend te houden verder alles in vijf games. Manfred verliest de eerste game van Jan Willem, maar gaat dan erg goed spelen tot 6-0 in de vierde game. Dan volgt een bizarre inzinking. Van 6-0 binnen twee minuten naar 6-8 en Jan Willem pakt de game. In de vijfde game loopt het toch nog goed af. Manfred wint met 11-7. Het is 5-3 en hij hoort dan wat de rest al weet. WIK heeft nog een keer gescoord en we zijn dus ineens kampioen!
De dozen chocolade van René zijn nu binnen. In de laatste wedstrijden staat dus niets meer op het spel? Mooi wel, want Jasper en Peter winnen allebei in vijf games. De eindstand is 7-3. We zijn gewoon op eigen kracht kampioen geworden. Bovendien zorgen we voor een echt uniek resultaat. Kampioen worden is allemaal wel leuk en aardig, maar is het in de geschiedenis van de NTTB ooit voorgekomen dat alle vier spelers uit één team precies hetzelfde percentage van 66,67% behaalden? We dachten van niet: we hebben de ultieme teamprestatie geleverd!

Door: Manfred Meerveld