Afgelopen woensdag 26 maart zijn er enkele leden van VTV op uitnodiging van Ad van Liempt in de Kunsthal in Rotterdam geweest. Ad heeft jarenlang gespeeld op de dinsdagavond en eens in het half jaar doen wij als dinsdagavonders iets gezellig met elkaar. Uit eten is de laatste jaren in ieder geval aan de orde geweest. Nu is het zo dat van de dinsdag naar de maandag is overgegaan. Daarom hebben we bij de Griek in januari afscheid van Ad genomen. Op deze avond heeft hij toen degenen van de dinsdagavond uitgenodigd om naar de Kunsthal in Rotterdam te komen. We kregen dan een rondleiding, want Ad heeft de expositie zelf samengesteld. Het thema is. De tweede wereldoorlog in 100 voor werpen. we zijn, met of zonder partner/familielid naar Rotterdam gegaan en van 14:00 uur tot 16:30 uur hebben we een rondleiding gehad. Geweldige ervaring voor ondergetekende en mijn vrouw. Vooral het elan waarmee Ad zijn verhaal heeft gedaan is echt geweldig. Ik denk dat ik ook spreek namens alle anderen, we waren met zijn vijftienen, Ad: Hartstikke bedankt!!!

namens de dinsdagavond, Hendrik van Rooijen

Naar aanleiding van ons bezoek heeft Wim Hartog een gedicht gemaakt, wat ik jullie niet wil onthouden:

Smeulende oorlogsgeschiedenis

Knikkers waar Anne nog frank en vrij mee speelde

hier in het doosje van toen de straat er nog was

zonder die ster

De deur van een dodencel waarachter gevangenen

soms hun eigen zuurstof naar binnen moesten pompen

voor ze naar het vuurpeloton gebracht werden

Afgehakte pootjes die bij het stadhuis ingeleverd

moesten worden als bewijs dat jouw duiven geen

geheime berichten meer verstuurden

Het stilleven dat maar niet klaar kwam

waarvoor brood en fruit steeds ververst moesten

De hele cel at mee

De Scheveningse kap met toebehoren

die een jongen bij een razzia de kerk uit redde

Toeval werd geluk

Al dat vlees dat in de stad vanuit een kinderwagen

verkocht werd en als zwijggeld werd uitgedeeld

in het dorp

De kast sieraden en trouwringen die de bakker

ruilde voor zijn brood  Erfstukken werden hier

zo goedkoop

Die vermaledijde voedselbonnen die de honger

zo goed verdeelden onder mensen die de huizen plat

liepen voor één aardappel

Duizenden meters gele stof met Davidsterren

gemaakt in een geconfisqueerde Joodse fabriek

Een verknipte wereld

Hoe gelaten Nederlanders Joden lieten uitsluiten

Met een ster de trein in  Naar de andere wereld

Hoe vol de kerken toen zaten

De na de oorlog gedropte chocoladereep

die een boer niet inleverde en beschaamd

boven zijn hoofd door het dorp moest dragen

De tondeuse met een oranje lint

die vriendschap en liefde met Moffen

wel heel kort schoor

Hoe verwilderd mensen nu weer worden

en woorden van geen grenzen meer willen weten

Dat je weer minder-minder-minder roepen mag

Ik denk aan jou die zoals ruim een miljoen ambtenaren

de ariërverklaring tekenen moest om ons te eten te geven

God ziet alles zeiden jullie altijd

Verdomme vader zo languit in je lege blik

Je stoel een kasteel geblindeerd door de krant

Nog altijd duik je onder

in de kruipruimte van de kerk

nog altijd rijden ’s nachts die treinen